Будь всегда сильным и никогда не сдавайся.

Следуй за своей мечтой.

Մաթեմ ( վարժություններ)

1. 900կգ թարմ մրգի մշակումից ստացվեց 180 կգ չիր:

Քանի կգ ջուր գոլորշիացավ այդ ընթացքում:

900-180=720

 Քանի տոկոսով փոքրացավ մրգի զանգվածը չիր դառնալու ընթացքում:

900*x//100=720

9x=720

x=80%

 Չրի որ տոկոսն է ջուրը, եթե թարմ մրգի 82 տոկոսն է ջուրը:

900*82//100=x

x=738

738-720=18

180*x/100=18  18x=180

x=10%

4Քանի կգ թարմ միրգ է անհրաժեշտ 160 կգ չիր պատրաստելու համար:

900/180=x/160

180x=900*160

x=(900*160)/180=800

2) Որդին տասնմեկ տարեկան է: Վեց տարի առաջ որդին վեց անգամ փոքր էր հորից:

Քանի տարեկան է հայրը:

11-6=5

5*6=30

30+6=36

Երեք տարի հետո հայրը քանի տարով մեծ կլինի որդուց:

39-14=25

 Քանի տարի հետո հոր և որդու տարիքների գումարը կլինի 99:

11+x+36+x=99

2x+47=99

2x=52

x=26

Քանի տարի հետո որդին հորից փոքր կլինի երկու անգամ:

(36+x)/(11+x)=2

22+2x=36+x

x=36-22=14

Վարժություններ հայոց լեզվից

1. Մտածում է- առաջին դեմք, եզակի, անկատար ներկա

    նայում եմ- առաջին դեմք, եզակի, անկատար ներկա

    վազում են- երրորդ դեմք, հոգնակի, անկատար ներկա

    թվում է- առաջին դեմք, եզակի, անկատար ներկա

    եկավ- երրորդ դեմք, եզակի, անցյալ կատարյալ

    հավաքեց- որրոդ դեմք, եզակի, անցյալ կատարյալ

    պատեց- երրեդ դեմա, եզակի, անցյալ կատարյալ

    կարծում էիր- երկրորդ դեմք, եզակի թիվ, անկատար ներկա

    կանգնել եմ- առաջին դեմք, եզակի թիվ, վաղակատար անցյալ

    արեց- երրորդ դեմք, եզակի, անցյալ կատարյալ

    կանչեց- երրորդ դեմք, եզակի, անցյալ կատարյալ

     բերել եմ- առաջին դեմք, եզակի, վաղակատար անցյալ

     թառել ես- երկրորդ դենք, եզակի, վաղակատար անցյալ

2.Նոսրանալ- նոսրացել

   ծերանալ- ծերացել

   թանձրանալ- թանձրացել

   սովորեցնել- սովորեցրել

   փայլեցնել- փայլեցրել

   նվազեցնել- նվազեցրել

   փախչել- փախել

   գտնել- գտել

   մոտենալ- մոտեցել

   հեռանալ- հեռացել

3.Դիմավոր - ձգվում է (ձգվել), լիզում է (լիզել), ելնում է (ելնել), պոկվում են(պոկվել), ապրում են (ապրել), բարձրանեւմ են (բարձրանալ), բերել են (բերել), իջնում է(իջնել), կռանում են (կռանալ):

 

Անդեմ- փռած(փռել), նստած (նստել), կարոտով (կարոտել), կոտրված (կոտրվել):

4.Հարակատար - վարժված, ոգևորված, աշխատած, տպած, սխալված, նստած, գնաված, ունեցած, կարդացած, տառապած, լռեցրած, զարգացած, զայրացած, խաչված, հասած, թողնված, տեսած, սփրթնած:

5.Հեռանալ (ա), մոռանալ (ա), չսիրել (ե), չխորհել (ե), չափսոսալ (ա), ապրել (ե), խառնել (ե), ենթարկվել (ե), դառնալ (ա), շանթարգել (ե):

6.Անորոշ - կարդալ, խաղալ, հեռանալ, գտնել, մոտենալ

   Համակատար - հաղորդելիս, տպագրելիս, առկայծելիս,        հղկելիս, գրելիս

   Հարակատար - հոգնած, նկատած, նորոգած, իմացած, հյուսած

   Ենթակայական - աշխատող, հիացող, արտասանող

   Անկատար - վազում, ելնում, սպասում, դիմավորում, ընդգծում, մոտենում, ճախրում, բացատրում, սլանում

   Ապակատար - սպասելու, հեղեղելու, սեղմելու, նշելու, տնտեսելու

   Վաղակատար - հեռացել, հպատակեցրել, քաղցրացել, պակասեցրել, հիվանդացել

   Ժխտական - գրի, մոտենա, ձևավորի, գովի:

Հարցեր և պատասխաններ

                                  Ատոմ Յարճանյան

1. Երբ և որտեղ է ծնվել Ատոմ Յարճանյանը:
     Նա ծնվել է 1878 թ. օգոստոսի 15-ին Արևմտյան Հայաստանի        Ակն քաղաքում:

2.Ով է Ատոմին կնքել Սիամանթո մականունով:
    Գարեգին Սրվանձտյանցը, որը եղել է նրա ուսուցիչը:

3.Երբ է ավարտել վարժարանը:
    1891 թվականին

4.Կ.Պոլսում Յարճանյանը որ դպրոցն էր հաճախում:
    Այնտեղ նաա 2 տարի հաճախել է Գում Գափուի Միրճանյան         դպրոցը:

5.Երբ է մեկնում Եգիպտոս:
    1896 թ. իր հորեղբոր հետ մեկնում է Եգիպտոս:

6.Ով է նկատում Ատոմին և հրավիրում Փարիզ:
   Ա. Զոպանյանը

7.Որն է Ատոմ Յարճանյանի առաջին բանաստեղծությունը:
   <<Աֆսորված խաղաղություն>>

8.Ինչպես է կոչվում նրա լավագույն գիրքը և երբ է այն հրատարակվել:
   1907 թ. նա հրատարակում է իր լավագույն գիրքը`<<Հոգեվարքի և Հույսի Ջահեր>>-ը:

9.Որ թվականին է բանաստեղծը աշխատում Բոստոնի <<Հայրենիք թերթում>>:
   1909 թ. նա ստանում է հրավեր աշխատելու <<Հայրենիք>>          թերթում և մեկնում Ամերիկա:

10.Երբ է զոհվում բանաստեղծը:
     1915 թ. ապրիլի 24-ին ձերբակալվում է և հարյուրավոր հայ      մտավորականների հետ զոհվում աքսորի ճանապարհին:

11.Ինչպիսի բանաստեղծ է Ատոմ Յարճանյանը:
     Նա միաթեմա բանաստեղծ է: Նրա ստեղծագործական
հետաքրքրությունների միակ բնագավառը արևմտահայության աղետալի ճակատագիրն է,19-րդ դարի վերջին և 20-րդ  դարի սկզբին, այն արյունոտ իրականությունը, որի զոհը դարձավ նաև ինքը:

12.Որն է Յարճանյանի առաջին ժողովածուն:
     Նրա առաջին ժողովածուն` <<Դյուցազնորեն>>-ը, բարբարոսական բռնության`<<եղեռնի>> դեմ ապագա ըմբոստացումների, սրբազան կռվի եիգն է: Հիմնական գաղափարը այն է, թե հրի ու սրի կործանարար բարոյականը հայ մարդուն պարտադրված է, խորթ է նրա էությունը, որ ի սկզբանե հակված է ոչ թե ավերելու և կործանելու, այլ խաղաղ ու ստեղծանարար աշխատանքի:

13.Ինչ է ասել Պարույր Սևակը նրա մասին:
     Նա ծնվել էր <<բարի լույս>> ասելու իր ժողովրդին ու աշխարհին, բայց չտեսավ լույսն ու բարին:

14.Ում կամ ինչին են նվիրված նրա բանաստեղծությունները:
     Յարճանյանի բանաստեղծությունները նվիրված են միայն ու միայն հայրենիքին, նրա արյունոտ ճակատագրին, հաղթանակի հավատին, բայց դրանք ձանձրալի տպավորություն չեն թողնում, քսնի որ հեղինակը ամեն անգամ նույն միտքը ու զգացմունքը կարողանում է արտահայտոլ տարբեր լեզվական հնարքներով:

15.Ինչպես է բանաստեղծը բնութագրում Մեսրոպ Մաշտոցին:
     Մեսրոպ Մաշտոցին բնութագրելու համար նա գործածում է անհուն մոռյալ բառակապակցությունը:

16.Մեկնաբանել <<Ես երգելով կուզեմ մեռնիլ>> բանաստեղծությունը:
    Այն գեղեցիկ բանաստեղծություն է, ուր քնարական ներշնչումով գրված ընդամենը վեց քառատողների մեջ ամբողջանում են հայրենիքի զինվորի հայրենանվեր բանաստեղծի խորհրդանշական կերպարները: Մենավոր բանաստեղծին, որն խորասուզված է ինքն իր մեջ, <<Փրկության ու Տառապանքի նժարովը հայրենիքի բախտն>> է կշռում, այցելում է << Ժպտուն ընկեր մը>>, << շքեղորեն,գեղեցիկ, եղբայրադեմ ու ահավոր>>:

Միասին և առանձին գրվող բառեր

Միասին գրվող բառեր         Առանձին գրվող բառեր  
                                                       
բերնեբերան                               ի բնե
դեմառդեմ                                   ի դեմ
դռնեդուռ                                     ի զեմ
գյուղեգյուղ                                  ի զարմանս
ընդառաջ                                    իծնե
այսուհետ                                     ի հեճուկս
այնուհետև                                   ի ներքո
ամսեամիս                                   ի մի բերել
առայժմ                                        ի պաշտոն
նախօրոք                                     ի վեր
վերջիվերջո                                ի պատիվ
տարեցտարի                              ի վերջո
ցմահ                                             ի ցուց
բացիեբաց                                   ըստ ամենայնի
հազիվհազ                                   ըստ այդմ
հապճեպ                                      ըստ առժանվույ
հետզհետե                                   ըստ երևույթի
հօգուտ                                          ըստ էության
միանգամայն                              ըստ ինձ
ընդամենը                                    ըստ որում
ընդառաջ                                     ըստ օրենի
ընդարձակ
Ընդդեմ
ընդդիմագրել
ընդդիմագրավ
ընդդեմ
ընդդիմակայել
ընդդիմակած
ընդդիմապատնեշ
ընդդիմավոր
ցարդ
ցմահ
ցպահանջ
ցայգ
ցգերեզման

Համո Սահյան << ջրի պես>>

Կռիվ տայի անդադար
Ու փրփրեի ջրի պես:
Թափառեի քարե-քար,
Քար փշրեի ջրի պես:
Լվանայի քեզ, աշխարհ,
Ու մաքրեի ջրի պես:
Քչքչայի սարն ի վար,
Մարգ ջրեի ջրի պես:
Միայն ջրելու համար
Վիզ ծռեի ջրի պես:
Շողեր, շողեր հագնեի,
Ցող ցրեի ջրի պես:
Թող գեթ մի օր ապրեի,
Բայց ապրեի ջրի պես:


Ինձ համար շատ հետաքրքիր էր Համո Սահյանի <<ջրի պես>> բանաստեղծությունը: Աշխարհում հիմա այնքան վատ բաներ են լինում, մարդիկ ստում են, կեղծավոր են միմյանց նկատմամբ,դավաճան: Այստեղ բանաստեղծը փորձում է ասել, որ ուզում է աշխարհը տեսնել մաքուր և պարզ: Եթե հնարավորություն լիներ նա կլվանար աշխարհը, որպիսզի այն ջրի պես մաքուր լինի, որպիսզի վերանար սուտը, չարությունը, անարդարությունը:

Հովհաննես Շիրազ

Կենսագրություն

Իսկական անունը՝ Օնիկ Կարապետյան Թադևոսի, 

Ծնվ. 27.04.1914թ., Ալեքսանդրապոլ (այժմ՝ Գյումրի) 
Մահ. 14.03.1984թ., Երևան, թաղված է Կոմիտասի անվ. զբոսայգու պանթեոնում: 

Ա. Շիրազի հայրը: 

Սովորել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետում (1937-41), 
Մոսկվայի Մ. Գորկու անվ. գրականության ինստիտուտում (1952-56): 

1935-ին լույս են տեսել Շիրազի «Գարնանամուտ» ժողովածուն, «Սիամանթո և Խճեզարե» վիպերգը: 

Այնուհետև տպագրվել են «Արևի երկիր» (1938) քնարական պոեմը, «Երգ Հայաստանի» (1940), «Բանաստեղծի ձայնը» (1942), «Երգերի գիրքը» (1942), «Լիրիկա» (1946) բանաստեղծությունների ժողովածուները, «Բիբլիական» (1942, հրտ.՝ 1946) պոեմը: 

Շիրազին հատկապես մեծ ժողովրդականություն են բերել «Քնար Հայաստանի» ժողովածուների 3 հատորները (1958, 1964, 1974), Բեյրութում լույս տեսած «Հայոց դանթեականը» պոեմը (1965), «Հուշարձան մայրիկիս» (1968), «Համամարդկային» (1975) ժողովածուները, «Խաղաղություն ամենեցուն» (1982) պոեմը: 

Շիրազի գեղարվեստական մտածողության մեջ կարևոր տեղ ունեն ժողովրդական երգն ու բանահյուսությունը, միջնադարյան տաղերգությունն ու աշուղական խաղերը: Շիրազի պոեզիան նաև բնության ձայների ու բազմազան դրսևորումների առանձնահատուկ վերարտադրություն է, որի շնորհիվ բնությունը դառնում է խոսքի ելակետ ու չափանիշ: 

Շիրազի 1940-50-ական թթ. քննադատվել է անհատապաշտության մեղադրանքով: 

«Վիրավոր զինվոր, դու, իմ լիրիկա, Ես քո արյունից ելած մանուշակ»,- գրել է բանաստեղծը «Քնարերգական» բանաստեղծության մեջ: Շիրազի համար պոեզիայի հիմքը զգացմունքայնությունն է ու խիղճը՝ «Երգս ձեր խիղճը արթուն կպահի, Ես դարի խիղճն եմ, ես շեփորը չեմ»: 

Շիրազին հատկապես թանկ են մարդու, բնության, սիրո, հայրենիքի ներշնչած ապրումները: 

Խոհափիլիսոփայական մտորումներում Շիրազն արծարծել է կյանքի ու մահվան առեղծվածի, մարդու բնույթի ճանաչողության հարցերը («Ինքներգանք համամարդկային», «Բնության գլուխգործոցը»): «Բիբլիական» պոեմի հերոսը մարդն է՝ ժամանակային մեծ ընդգրկումների խտացումով: Մարդու հավերժ, կերպարի բացահայտման հարցում Շիրազի ստեղծագործության մեջ առանձնահատուկ տեղ է վերապահված մորը և մայրերգությանը: 

Շիրազը վերաիմաստավորել է մոր թեման՝ «մայր» հասկացությունը դնելով աշխարհի հավերժական արժեքների շարքում («Մայրս», «Մայրս մի բուռ մայր Հայաստան», «Ձյուն է իջնում, կուտակվում...», «Ձեռակերտն է մայրս Աստծո հանճարի» ևն): 

Շիրազի սիրերգությունն ինքնամոռաց ապրումն է, անմնացորդ ինքնայրումը՝ կնոջ տեսքով հայտնված գեղեցկության հանդեպ («Միայն սերը», «Սերն աշխարհակալ», «Ամենայն էակ», «Հնչեց մեղեդին զանգերի լռած», «Գինետան բաժակի նման ձեռքից ձեռք անցած մի աղջիկ»): 

Հայրենասիրական քնարերգությունը Շիրազի ստեղծագործության մեջ ունի ընդգրկման լայն ոլորտ՝ ժողովրդի պատմական անցյալ, սփյուռքահայության ճակատագիր, պատմական հայրենիքի ազատագրման հույս, հայոց լեզվի պահպանում («Հայոց հրաշքը. Մեսրոպ Մաշտոց», «Խոսք մեծախորհուրդ պատգամի», «Ո՞րն է, բաբո, մեր հայրենիք», «Հայ ժողովրդի երգը», «Կտակ», «Արարատին», «Անի», «Հայոց դանթեականը» և շատ այլ բանաստեղծություններ ու պոեմներ): 

Շ-ի ստեղծագործության անբաժանելի մասն են կազմում առակները («Օձն ու մեղուն», 1953, «Առակս զինչ ցուցանե...», 1978), բազմաթիվ քառյակները («Ցողապատում», 1977) և թարգմանությունները: 

Շիրազի անունով կոչվել են դպրոց, փողոց Երևանում և ՀՀ այլ քաղաքներում: 

Գյումրիում բացվել է Շիրազի թանգարանը (2002):